Pochodzenie:
Japonia, w uprawie od dawna w Japonii i w Chinach, w Europie od 1874 r.
Opis:
niski krzew zrzucający liście, wys. do ok. 1 m, słabo rosnący, o rozłożystym pokroju, w uprawie liczne odmiany o różnych kolorach kwiatów
Liście:
szerokojajowate do odwrotnie jajowatych, łyżeczkowatych, owalnych lub prawie okrągłych, dł. 3-5 cm, tępo zakończone, grubo karbowano-piłkowane, nagie i błyszczące, z dużymi (do ok. 1,2 cm długości) przylistkami
Pędy:
rozłożyste, niekiedy prawie poziome lub wylegające; słabo pokryte cierniami; młode delikatnie owłosione, starsze nagie; od drugiego roku pokryte brodawkami
Kwiaty:
u gatunku ceglastoczerwone, kulistego kształtu, śr. do 3 cm, siedzące, zebrane po 3-4 na pędzie, tworzą się na pędach dwuletnich i starszych
Kwiaty C. Japonica (Ogród botaniczny, Poznań 2011) Fotografia własna.
Kwitnienie: kwiecień-maj, przed rozwojem liści
Owoce:
kuliste, zielonożółte, z chropowatą skórką, o bruzdowanej powierzchni, bardzo kwaśne; w przekroju przypominają małe jabłko z bardzo dużą komorą nasienną, zawierającą brązowe nasiona podobne do nasion jabłoni; niewielkie - ok. 3-3,5 cm średnicy
Wymagania:
gleba przeciętna, ogrodowa, przepuszczalna, z zawartością wapnia, niezachwaszczona; stanowisko słoneczne i osłonięte od mroźnych wiatrów, krzewy są odporne na suszę
Mrozoodporność:
w bardzo ostre zimy może przemarzać, po przycięciu zazwyczaj szybko regeneruje uszkodzenia
Rozmnażanie:
nasiona, odkłady, sadzonki zielne; niekiedy tworzy odrosty korzeniowe w bliskiej odległości od pnia
Zastosowanie:
małe ogródki, ogrody skalne i skarpy, rabaty mieszane
Varia:
owoce znajdują zastosowanie w gospodarstwie domowym do aromatyzowania przetworów, jako dodatek do herbaty w zastępstwie cytryny, na nalewki; zebrane jesienią przed przymrozkami utrzymują świeżość w lodówce nawet do marca
